Silna wola, pomoc domowników i pewnie terapia jakaś

W każdym mieście ten problem istnieje. Sam alkoholik, ale zazwyczaj do takiej osoby nie dochodzi, że jest uzależniony- powinien sam starać się leczyć z nałogu. Jest to bardzo trudne leczenie. Pozdrawiam mieszkańców Klimontowa i gminy.

Zawsze potrzebne jest czyjeś wsparcie. Bez tego raczej nikomu się nie uda...

Jeżeli chodzi o wsparcie "czyjeś", to tak do końca nie zgodziłbym się, że bez tego warunku nikomu się nie udało wyjść z nałogu. Oczywiście wyjść z nałogu jest dużo łatwiej mając "czyjeś" wsparcie, ale znam osoby, które same sobie poradziły z tym problemem.

Nie mam tu na myśli przypadków wyjścia z nałogu samemu, kiedy wspierającym było widmo śmierci - jeżeli alkoholik by nie rzucił nałogu - jest to naprawdę bardzo skuteczne wsparcie.

Bez żadnego wsparcia: olbrzymia determinacja, olbrzymia siła woli potrafią tak zadziałać, że nałóg nie ma szans. Przykładu daleko nie trzeba szukać!

Chciałbym sprostować moją wypowiedź z poprzedniego postu, mianowicie o sugestię w sprawie wsparcia " czyjegoś" . "Czyjeś" wsparcie, rozumiałem przez te słowo ludzi. Jeżeli jednak Monki 33 miał na myśli, że "czyjeś" oznacza coś duchowego, wyższego,Boga jakby go nie pojmował, to ma całkowitą rację.

Wiara w coś wielkiego, w czyjąś sprawczą moc, która sprawi, że wyjdę z nałogu jest nieodzowna i bez niej skazani jesteśmy na przegraną.

Dzisiaj w kościele obchodziliśmy dzień modlitwy o trzeźwość. Była wystawiana księga, w której można było składać deklarację zachowania trzeźwości. Jest to jeden z bardzo dobrych sposobów na próbę wyjścia z uzależnienia. Na przykład; deklaracja zaprzestania picia w poście, czy w jakimś terminie czasowym jest przydatną próbą zerwania z nałogiem

Wsparcie może być, ale musi być odpowiednie - po konsultacji z psychologiem (osoba, która chce wsparcia udzielić), aby to wsparcie nie było odwrotnością.

Pracuję w sklepie monopolowym godz 6 rano przychodzą i kupują wódkę do torby i do pracy.