Izba Pamięci Ziemi Klimontowskiej

Prawie każde tematy na tym forum zostały zawirusowane, przez trolla.Nikt się nie kwapi żeby coś napisać, z komentować. Może ludziska mają rację; szkoda pisać, jak wszystkich wymiotło na strony Facebooka, i inne trendowe fora, a został troll i ja.
Mimo wszystko, kto zajrzy na tę stronę przeczyta, że jest mu życzone spędzenie Zdrowo, Szczęśliwie Świąt. To samo w całym Nowym Roku 2019 . Żeby nie brali sobie do serca, że są starsi o rok. Żeby cieszył się , że dane im było dożyć tej chwili. Jeszcze raz wszystkim tym szczęśliwcom, co tu zaglądają; Wszystkiego Naj.... teraz i na przyszłość. Mirek.

Jest już 2019r. Większość człekokształtnych sobie życzyła tego i owego w nadmiarze, żeby nikt nikogo nie uraził.Jedni snują plany na przyszłość, drudzy odpuszczają, wezmą to , co im przyniesie los.Im człowiek starszy, tym planów mniej, a więcej zdaje się na los. Taka jest kolej rzeczy i w tej mierze nic się nie zmienia od początku świata. Choć są wyjątki, tak jak u mnie. Żeby nie Izbuda , to dałbym sobie "siana"z planowaniem.A tak, co mam robić żeby Izbuda przetrwała? To wyzwanie zmusza do planowania i obrania pewnej strategii. Myślałem, ze jak wygram wybory na radnego, ułatwi mi to zapewnić przyszłość mojej Izbudzie.Nie wyszło. Ano trudno, trzeba stawiać na siebie i na kilka osób , które są przychylne Izbudzie. Moje założenie, to duża aktywność na Facebooku i przyciągnięcie jak najwięcej osób do poparcia tej mierze. Myślę też, że to forum może tez się w pewnej mierze przyczynić do wsparcia. Trzeba tylko wyłonić grupę ludzi z Facebooka takich, co potrzebują większych wyzwań, wartość , jak te, które niesie Facebook. Ci ludzie mogą przez swoją aktywność wymusić na włodarzach Gminy presję do zainteresowania się przyszłością Izbudy.

Co tu ukrywać. Dlaczego tak walczę żeby moje małe muzeum Izbuda została przeniesiona najlepiej do synagogi i żeby dała zalążek czegoś większego? Jest tu trochę dowartościowania - nic nie zrobiłem w życiu takiego pozytywnego, wartościowego, to może to mi da poczucie spełnienia? Druga strona medalu to żal, że tyle cennych historycznych pamiątek przepadnie, nie przyniosą pożytku takiego jak powinny.Wyprowadzenie zbiorów może by zaowocowało jakąś rekompensatą pieniężną, co pozwoliłoby mi wyremontować budynek, doposażyć, zaadoptować na miejsce spotkań , dyskusji, prowadzenia terapii - mam ukończony kurs psychoterapii uzależnień - i różnych kółek zainteresowań : szachy, poezja itp.Klimontów się starzeję, ja chyba też, dlatego nic tak nie wpływa dodatnio na zdrowie, bycie młodym jak życie w ruchu, poczuciu harmonii,piękna, wśród ludzi życzliwych, na których można polegać, nawzajem sobie być potrzebnym. Tu, byłoby miejsce dla tych, którzy kochają Klimontów i wszystkich tych, którzy chcieliby stworzyć wspólnotę na wspólnie wypracowanych zasadach współżycia.[

To tu najlepsze miejsce pod moje zbiory

Za 100 dni matura. Czy wszystkie swoje plany, marzenia zrealizowali?

Jak czas się dłużył do matury, do pełnoletności. Nareszcie za 100 dni matura. Czas studniówek , to już przedsmak wchodzenia w dorosłość. Zacznie się okres tak bardzo oczekiwany, który po latach chyba wszystkim te oczekiwanie wyda się najpiękniejsze co mogło , ich w życiu spotkać.

Patrzę na zdjęcia ze studniówek i przypomina mi się moja. Niczym się nie różniła od tych na zdjęciach pod względem organizacyjnym, przebiegiem, wystrojem sali (gimnastycznej). Zmieniła się tylko w niewielkim stopniu muzyka i oczywiście nazwa; orkiestra została zmieniona na zespół. Nie zmieniły się też na pewno plany na przyszłość młodo upieczonych maturzystów. . Tak jak ci na zdjęciach wcześniejszych, tych co widzimy, jak i późniejszych łączyła ich jedna wielka radość. "Nareszcie" to słowo klucz do wtargnięcia przebojem w dorosłość. Nic już i nikt nie mógł powstrzymać ich pędu do stania się pełnoletnim i korzystania z przywilejów tego bycia. Oczywiście były marzenia, plany większe, mniejsze dalszego funkcjonowania, ale to przesłaniało jedno jedyne słowo "Nareszcie".
Teraz po tylu latach zastanawiam się, czy to słowo "Nareszcie" nie było słowem nazbyt na wyrost.

Facebook-owa strona Izbudy działa. została stworzona przez nas, ku zwróceniu uwagi na problem jaki ja dotknął. Mianowicie, przy braku funduszy, przy jakimkolwiek nawet słownym wsparciu z Gminy w tej sprawie nadchodzi moment krytyczny. Nachodzą mnie pytania co dalej?Co robić? Czy jeszcze jest sens walczyć o przetrwanie? Wiadomo, ze Takie muzeum zwłaszcza w synagodze jest wyzwaniem, które widocznie przerasta wójta, Radę. Jest to wyzwanie, które być może wyrwałoby Klimontów z zapaści, otworzyłoby nowe perspektywy.Trudno będzie tak jak w Weselu Wyspiańskiego :"Miałeś chamie złoty róg.."Ciężko się pogodzić z klęską swoich planów, zamierzeń , które się snuło, robiło dla swojego ukochanego Klimontowa.Czy już definitywnie można mówić o mojej klęsce? Może to tylko chwilowe załamanie i coś, ktoś za chwilę to wszystko zmieni jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Albo najprędzej ja Zbyszek, może jeszcze ktoś dołączy, zdobędziemy się na heroizm i odniesiemy sukces ? Cholerne te wiosenne nastroje i jesienne przygnębienia osłabiają moją wiarę w sukces - a kysz, a kysz. Musi być dobrze, będzie dobrze na przekór wszystkiemu i wszystkim sceptykom.

Namęczyłem się żeby przesłać zdjęcia ze studniówek, w podzięce obraz na moim komputerze wydłużył , spłaszczył się jakoś nietypowo. Denerwuje mnie to i roztraja, muszę poszukać porady jak przywrócić normalność.
Ale ja o czymś innym. Może trzeba zastanowić się jak to forum uatrakcyjnić żeby miało wzięcie, żeby znowu było miejscem dyskusji, rad, porad, mądrych wartościowych postów i takich "bzdetnych'. Może trzeba zmniejszyć ilość tematów? Może wprowadzić na Facebooka, bo odwrotnie to byłoby trochę trudniej. Może grupa mniejsza ale zaangażowana w misję ;dla Klimontowa , o Klimontowie, z Klimontowem byłaby tym strzałem w dziesiątkę.

Na tym forum stabilizacja.Jest jak jest i nie ma co narzekać, bo tego nie da się tak szybko zmienić albo w cale się nie wróci do tego co było. Tempo przemian w mentalności ludzi, spostrzeganie świata przez pryzmat dominacji, posiadania, brak czasu na refleksje, cieszenie się z drobnych, małych rzeczy , apatia, zniechęcenie zdominowało nasze życie. Narzucenie takiego stylu życia wymusza codzienność, narcyzm społeczny i wiele czynników, na które mniej lub więcej jesteśmy podatni. Pędzimy w jakimś kierunku , w jakiś inny wymiar. Jaki to będzie miało skutek?, Czy przyniesie szczęście pomyślność naszym następcom ?
A co maja takie wynurzenia do tego forum? Co ma piernik do wiatraka? Ano właśnie,czy to coś zmieni? Nic nie zmieni. Ulży tylko piszącemu, bo to co napisał, daje mu poczucie, że stoi po dobrej stronie , stronie obrońców tego jeszcze nie tak do końca zblazowanego świata.

Trzeba odnotować wszędzie gdzie tylko się da, gdzie tylko to jest możliwe, że Klimontów jest po wielu, wielu latach znowu miastem. Batalia o przywrócenie praw miejskich trwała latami. A to wniosek wyszedł nie od tej opcji politycznej, a to , że nie ten człowiek stał za tym itp. Ale w końcu jest miastem i to się liczy.
Druga strona medalu, czy starczy włodarzom chęci, sił , determinacji do wyprowadzenia Klimontowa na "szersze wody". Trzeba zabiegać starać się o dofinansowania np . utworzenia w synagodze muzeum dwu-kultur, zagospodarowania zespołu klasztornego itd.
Wyzwań jest sporo, dlatego nie trzeba spocząć na laurach, lecz brać się do roboty i wprowadzić Klimontów na nowe tory do nowej światlejszej przyszłości.
Jeżeli burmistrz nie przestraszy się nowych wyzwań i starczy mu sił do ich realizacji, czeka go zapisanie sie w dzieje Klimontowa złotymi zgłoskami.