SPOŁECZNOŚCIOWE FORUM DYSKUSYJNE MIESZKAŃCÓW KLIMONTOWA I GMINY :: Przegląd tematu

Gość · Wysłany: Sob 20:48, 10 Mar 2012 Temat postu:

I już się dowiedziałem. Z tego co wiem, p. Tarnawski nie zagląda na to forum, a na Kościelną mam trochę daleko.

Gość · Wysłany: Pią 19:34, 09 Mar 2012 Temat postu:

Szczegółowych informacji o zawartości błękitnej krwi w krwiobiegu udziela Punkt Informacji Turystycznej w osobie Stanisława Tarnawskiego, ul. Kościelna 5.

Gość · Wysłany: Pią 18:58, 09 Mar 2012 Temat postu:

Czytam biografie tych Ossolińskich i nie mogę dociec, ile błękitnej krwi w nich było. Wymienia się ich liczne stanowiska państwowe: wojewodów, starostów, podskarbich, kanclerzy itd. Ale czy byli to książęta, jak np. Radziwiłłowie czy Czartoryscy, czy hrabiowie? Może jakiś znawca tematu wypowie się w tej materii.

Marek Mądry · Wysłany: Wto 21:45, 06 Mar 2012 Temat postu:

W notce biograficznej Zbigniewa Ossolińskiego w Wikipedii i w książce pana Niebelskiego, wielmoża ten pokazany jest na portrecie sfotografowanym w kościele farnym w Klimontowie.

W książce "Malarstwo Polskie" z 1984 roku zamieszczono zdjęcie innego portretu założyciela Klimontowa i jego trzech synów.
Malarz nieznany, portret można obejrzeć w muzeum w Liwie.

Gość · Wysłany: Sob 19:50, 24 Kwi 2010 Temat postu:

Zmarł Wojciech Siemion. Pamiętam jego pobyt w Klimontowie w latach sześćdziesiątych, kiedy to uświetnił występem i deklamacją wierszy i prozy uroczystość nadania miejscowemu liceum imienia Bruno Jasieńskiego.
Szkoda chłopa.

Może ktoś pamiętający dobrze tamto wydarzenie podzieli się wspomnieniami, bo wielu młodych mieszkańców pewnie nie ma pojęcia, że takie wydarzenie miało miejsce.

Wtedy także odsłonięto pamiątkową tablicę poświęconą Bruno Jasieńskiemu, którą można oglądać na budynku klasztornym.

Z.Szkutnik

Sto lat funkcji edukacyjnej klasztoru

Na rozwój Klimontowa miały w gruncie rzeczy znaczący wpływ wybitne jednostki. To dzięki nim uratowano na początku XX wieku klasztor i stworzono tu podwaliny oświaty.
Pisze o tym dr Waldemar Wajszczuk:

„Historia najnowsza parafii i miejscowości skupia się wokół wybitnych osób, oddanych dziełu naprawy miasta. Tymi ważnymi postaciami dla Klimontowa w tym czasie [mowa o przełomie XIX i XX w.] byli: doktor społecznik Jakub Zysman, ks. proboszcz Wawrzyniec Kukliński i Włodzimierz Karski. Oni to uratowali m.in. od ostatecznej ruiny zabudowania podominikańskie, przystępując w 1901 roku do restauracji kościoła i budynków poklasztornych. Władze rządowe zgodziły się, by kościół przeszedł w posiadanie parafii klimontowskiej. Z ich inicjatywy w opuszczonym gmachu klasztornym postanowiono założyć szkołę Polskiej Macierzy Szkolnej.”
Źródło: http://www.wajszczuk.v.pl/polski/drzewo/tekst/herman/klimontow.htm

Potwierdza to w artykule Ballada o Janie z Albinowa Zbigniew Władysław Puławski:

„Po śmierci w 1899 r. Stanisława Karskiego pałac w Górkach Klimontowskich zamieszkuje jego syn Włodzimierz. Dał się młody dziedzic poznać jako społecznik i dobrodziej dla całej okolicy. W 1906 r. razem z dr Zysmanem (ojcem poety Brunona Jasińskiego) i S. Chajeckim [z Ułanowic] zakłada w Klimontowie szkołę Macierzy Polskiej. Potem Kółko Rolnicze i Bank Spółdzielczy.”
Źródło: http://www.klimontow-tpk.pl/pon_ballada.htm

Po I wojnie światowej kontynuowano w tym gmachu nauczanie. Jak napisał prof. Eugeniusz Niebelski „Jeszcze w 1918 roku otwarto w gmachu klasztornym Seminarium Pedagogiczne Nauczycielskie.[...] Rozpoczęło w nim naukę 43 chłopców (w tym 10 było w bursie) na dwóch kursach. Ukończyło je wiele miejscowej młodzieży [...]” ( W dobrach Ossolińskich: Klimontów i okolice. Klimontów 1999 s.51; czytaj: http://www.klimontow-tpk.pl/pdf/Niebel/start.html).

W międzyczasie swój wkład w rozwój szkolnictwa w Klimontowie wniosły także „Siostry Imienia Jezus. W 1922 roku otworzyły internat dla 30-tu bezdomnych dzieci, a kilka lat późnej Zasadniczą Szkołę Zawodową dla dziewcząt. Nauczano w niej krawiectwa, hafciarstwa, tkactwa i introligatorstwa.” Szczególną rolę odegrała w tym zadaniu siostra Urszula (Helena Herman).
Gmach szkoły uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej.
Źródło: http://www.wajszczuk.v.pl/polski/drzewo/tekst/herman/klimontow.htm

Historię zabudowań klasztornych w 2. poł. XX wieku znamy: działało tu LO i szkoła podstawowa. Kiedy 3 czerwca 2006 r. odbywało się w opustoszałym już od roku obiekcie spotkanie absolwentów LO w 60. rocznicę utworzenia tej szkoły, dokonywało się ono dokładnie w 100-lecie pełnienia przezeń funkcji edukacyjnej. Znana grupa osób wyprowadzając stąd szkołę zafundowała tutejszej społeczności jubileuszowy „prezent”, skazując jednocześnie porzucony gmach klasztoru na powolną degradację.

Ciekawe, czy w obecnych czasach znajdą się w Klimontowie ludzie, o których po latach powiedzą inni, że to właśnie wokół nich skupiła się historia Klimontowa początku XXI wieku?