Strajk w szkołach

Wspólnota nauczycielska - bo o niej wspomniał P. Obserwator – ani w odległej przeszłości, ani teraz nie była na tyle mocna, aby tworzyć zwarty zespół występujący w obronie swoich praw – choć, ze względów oczywistych nie powinny one być dla nauczyciela najważniejsze.

Kiedyś bano się ludzi z KG PZPR, a po przemianach ustrojowych Wójta. Zresztą obserwując, jakich „nauczycieli” czasem zatrudniano w szkołach, można przypuszczać, że każdy kto o tym decydował (wójt, dyrektor a może i wyżej), miał zawsze w tym swój interesik.
Zatrudniano więc, tego lub tamtego, niekoniecznie zgodnie z potrzebami szkoły ani tym bardziej z wysokimi kwalifikacjami.
Proszę rozejrzeć się w naszych klimontowskim środowisku i policzyć, ilu mamy wykształconych pedagogów na normalnych dziennych czy nawet zaocznych studiach nauczycielskich.
A jeśli tak nawet jest, to zawsze zatrudniano, jakby na przekór zdrowemu rozsądkowi innego (a nawet wielu) o tej samej specjalności.
Następowało więc dzielenie godzin pomiędzy nich, uzupełnianie kwalifikacji, tym razem na tzw. studiach podyplomowych i kursach kwalifikacyjnych. Ukończenie takiego kursu z kolei uniemożliwiało zatrudnienie kogoś, kto skończył studia kierunkowe zgodnie z własnymi zainteresowaniami, często pasją, którą mógł wnieść do szkoły.

Niestety, nasz system oświaty wchłaniał od lat także ludzi, którzy kończyli jakiekolwiek studia (a był okres, że i one nie były potrzebne). Stawali się oni nauczycielami na kursach pedagogicznych, gdzie najważniejszym punktem zajęć było podpisanie listy obecności – zresztą nie rzadko, przez kolegę lub koleżankę.
Czyż tak zatrudniani i kształceni nauczyciele mogą tworzyć wspólnotę, czy mogą oni mieć poczucie własnej wartości, a tym bardziej godności? Czy potrafią przewodzić w społeczności lokalnej oraz jasno artykułować nie tylko własne, ale nade wszystko uczniów potrzeby?
Niestety, w moim odczuciu nie. A może się mylę?

Odpowiadając P. WL – dodam, że jest to spuścizna, która sięga dalej niż byłego Wójta. A może WL pamięta, transparenty wyborcze P. A. Przybylskiego wywieszone na budynku gimnazjum kilka lat temu.
Jak to było możliwe, żeby dyrektor szkoły bezpośrednio angażował się w kampanię wyborczą jednego z kandydatów? A może był to taki sobie „niewinny” wyraz wdzięczności?
I tu dodam też, że pomimo tego Wójt Mrozowski nie odwołał dyrektora gimnazjum. Tak więc nie tylko dyrektorka podstawówki miała u niego „fory”.

tj

Proszę to przemyśleć:

FILOZOF I CHŁOP

Wielki jeden filozof, co wszystko posiadał,
Co bardzo wiele myślał, więcej jeszcze gadał,
Dowiedział się o drugim, który na wsi mieszkał.

Nie omieszkał
I kolegę odwiedzieć,
I od niego się dowiedzieć,
Co umiał i skąd była ta jego nauka;

Znalazł chłopa nieuka,
Bo i czytać nie umiał, a więc książek nie miał.
Oniemiał.

A chłop w śmiech: "Moje księgi - rzekł - wszystkie na dworze:
Wół, co orze,
Sposobi mnie do prący, uczy cierpliwości,
Pszczoła pilności,
Koń, jak być zręcznym,
Pies, jak wiernym i wdzięcznym,
A sroka, co na płocie ustawicznie krzeczy,
Jak lepiej milczyć niźli gadać nic do rzeczy".

O tym, że za istniejące animozje między podstawówką a gimnazjum odpowiadają m.in. wójtowie ostatnich dwóch kadencji, napisałem powyżej.
Obiektywna ocena istniejącego stanu nie jest obecnie - tak sądzę - możliwa. Wystarczy poczytać poprzednie posty i zapewne coś tam na rzeczy jest. Radykalne cięcie w formie odwołania obu dyrektorek (!?) byłoby tylko kontynuacją tego, co znamy i służyłoby tworzeniu kolejnych (nowych) układów.

Wydaje mi się, że w takim przypadku najlepiej dla naszej gminnej oświaty zrobiłoby powołanie Niepublicznego Zespołu Szkół z podstawówką (6 klas x 20 uczniów), z gimnazjum (co najmniej 3 klasy x 25 uczniów) i z LO (co najmniej 3 klasy x 25 – 30 uczniów).

A gdzie siedziba szkoły?
W budynku klasztornym. Czy ta wizja ma szansę powodzenia?

Konkurencja (mówi o niej często Pan dr Szkutnik), zabieganie o ucznia spowoduje, że nauczyciele zajmą się uczniami, dyrekcje przestaną zabiegać o względy wójta, a zaczną autentycznie rozwiązywać problemy dydaktyczne i wychowawcze.

Ostatnie wypadki w klasztorze i któryś raz z kolei w ostatnich dwóch latach pijaństwo nastolatków z jednej ze szkół dowodzi braku jakichkolwiek sukcesów na tym polu (!!!!). Być może wśród wielu propozycji rozwiązania „konfliktu” opisane powyżej przyniosłoby uzdrowienie i poprawę sytuacji - w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych także.

tj

Proszę powiedzieć, do czego prowadzi zabieganie o ucznia i późniejsze tego konsekwencje, czy zastanawiał się Pan nad tym?

Uważam, że propozycja internauty podpisującego się "tj" jest interesująca i ma swoje uzasadnienie.

Powołanie do życia Niepublicznego Zespołu Szkół w sposób zasadniczy, z korzyścią dla uczniów zmieniłoby mapę oświatową gminy Klimontów. Pojawienie się konkurencji, powstanie pewnej, ciekawej alternatywy uaktywniłoby istniejące szkoły, a zwłaszcza ich dyrekcje do podniesienia poziomu nauczania, uatrakcyjnienia programu nauczania, spowodawałaby także i to, że szkoły zaczęłyby w końcu zabiegać o pozyskiwanie z zewnątrz środków finansowych.

Niewątpliwą korzyścią wynikającą z realizacji tego pomysłu byłoby ponownie zagospodarowanie murów klasztornych pod porzeby oświaty. Obiekt ten ponownie, tak jak w latach ubiegłych spełniałby funkcję edukacyjno-wychowaczą. Poza szkołą podstawową, gimnazjum i liceum z dużym powodzeniem mógłby w tych historycznych murach mieścić się Ośrodek Nauki Języków Obcych.

Realizując tę ideę musi być spełniony jeden zasadniczy warunek.
Przyszła kadra nauczycielska musi rekrutować się z bardzo dobrych pedagogów, a dyrektor szkoły musi być bardzo dobrym manadżerem, wiedzącym i mającym doświadczenie w zarządzaniu współczesną szkołą.

Być może wtedy oświata gminna wyrwie się z pewnego zastoju, powiem więcej - z widocznego uśpienia. Być może wtedy dyrektorzy miejscowych szkół widząc i czując na plecach oddech rosnącej konkurencji zaczną zabiegać o ucznia, dbać o wizerunek szkoły, zwracać większą uwagę na funkcję wychowaczą i wprowadzać nowe programy i systemy nauczania.

W tej słusznej i pięknej idei jest jedno ale. Kto ma to zrealizować? I tu nasuwają się uzadnione wątpliwości. Widząc jaka jest aktualna kondycja społeczeństwa, znając jak bardzo widoczna jest wśród mieszkańców gminy emigracja wewnętrza, jak duża jest niechęć do wszelkiej pracy społecznej i zaangażowania się obywatelskiego można być pesymistą.
A może jednak ... mylę się?

Może po tych następujących wstrząsach i związanych z nimi wydarzeniach społeczeństwo oprzytomnieje, obudzi się z letargu i w końcu zrozumie, że bierna, milcząca postawa obywatelska nikomu i niczemu dobremu nie służy i służyć nie będzie. Stojąc, chcąc nie chcąc, cofamy się. A każdy krok, w tym tak dynamicznie rozwijającym się świecie, świecie jednej wielkiej konkurencji i walki jest nie do odrobienia.
Tylko głupcy i naiwni tego nie potrafią zrozumieć.

Dlatego uważam, że pomysł ten powinien stać się jednym z tematów społecznej dyskusji o stanie oświaty w naszej gminie. Jest nad czym dyskutować, nad czym się zastanawiać.

Obserwator

Wiele spraw wyjaśnił już „Obserwator” – dziękuję.

W odpowiedzi na poprzedni (z g. 14.04) post odpowiem tak.

Sądzę, że jednoznacznie trudno odpowiedzieć na to pytanie (przypomnę: Proszę powiedzieć do czego prowadzi zabieganie o ucznia i późniejsze tego konsekwencje, czy zastanawiał się Pan nad tym?).

Wychowanie i efektywne nauczanie jest procesem złożonym, a efekty kształcenia niepewne. Nie mniej na „wejściu” w centrum uwagi pedagogów byłby uczeń (każdy: i ten słabszy i lepszy, i biedniejszy, i bogatszy) z wizją jego przyszłości oraz losów w dorosłym życiu. Czy to wymaga jakiegokolwiek komentarza?

Jakoś stale (rodzice, nauczyciele i decydenci) zapominamy o tym. Jak do tej pory w dyskusji skupiamy się na:
- dyrekcjach szkół (prawdziwy lub wyimaginowany konflikt),
- wójcie (bezduszny i inne często nie związane z tematem wady),
- RG (nieporadna)
- nauczycielach (bierni i osamotnieni).

Pytam więc, a gdzie w tej dyskusji jest uczeń, w którym miejscu tego społecznego układu i "konfliktu" go umiejscowiono?
Gdybyśmy mieli na uwadze dobro dzieci i młodzieży (od tych z przedszkola do maturzystów), to zapewne wszelkie działania ukierunkowanoby inaczej, nawet kosztem finansów gminy.

Dodam jeszcze tyle, że efekty kształcenia w szkołach prywatnych i społecznych bezpośrednio przekładają się na lepsze wyniki uzyskiwane podczas egzaminów zewnętrznych. Dlaczego inaczej miałoby być w Klimontowie?

tj

Czy w Klimontowie i okolicy istnieje popyt na tego typu usługi edukacyjne (szkoła prywatna lub społeczna)?
Koszt wpisowego (od kilkuset do kilku tysięcy PLN) i czesnego (również od kilkuset do kilku tysięcy PLN na miesiąc).
Nie wiem, czy uzbierałaby się choć jedna klasa...

O który poziom edukacyjny chodzi " tj" ?

Poziom - od szkoły podstawowej do ponadgimnazjalnej - dokładniej post z 13.41 - jego środkowa część.

tj

Wszyscy chcielibyśmy szkół elitarnych, a co z tą biedniejszą częścią społeczeństwa?
Czy ktoś się zastanawia nad tym, że poziom szkoły również kształtuje uczeń?

Dobrze, że dyskusja przybiera charakter merytoryczny.

No, może nie tak wszyscy chcą szkół elitarnych.
Część społeczności nawet tu w gminie zapewne tak, ale jaki to jest %, nie wiem. Niektórych stać, aby dopłacić do kształcenia swoich dzieci, inni nie mając możliwości finansowych korzystają z tego, co oferuje im lokalna (gminna) oświata.

A przecież są różne formy wsparcia i to nie tylko najlepszych. Stypendia, pomoc socjalna (przepalana i przepijana przez część rodziców) oferowana uczniom może umożliwić im kształcenie nawet w szkołach elitarnych.
Z tym, że ja nigdzie w swoim pomyśle nie użyłem określenia „elitarna”. Czy nie wystarczy, żeby była dobra – może dokładniej lepsza od tych, do których obecnie uczęszczają nasze dzieci i młodzież?
Lepsza na tyle, że dostrzegą to rodzice i uczniowie. Przecież wykorzystując subwencję oświatową można lepiej spożytkować otrzymane pieniądze. Charakter szkoły w dużej mierze zależy od zaangażowania nauczycieli, rodziców i realizowanych czy proponowanych przedsięwzięć.

To atmosfera w szkole w głównej mierze decyduje o sukcesie bądź klęsce edukacyjnej ucznia.
O tym, że „poziom szkoły kształtuje uczeń” wiem dobrze. Zdarza się tak, że to właśnie uczniowie prezentują postawy dojrzalsze od swoich rodziców czy też wychowawców.

tj

Sfrustrowani wiejscy pedagodzy, a może zamiast zajmować się plotami i narzekać na prawa ekonomii podnieść swoje kwalifikacje zawodowe, a może...
„Gdzie jesteś Polaku?
W Irlandii na zmywaku!"

Myślę, że pomysł sfrustrowanej wiejskiej emigrantki jest interesujący, ale wszyscy się przy tym zmywaku nie zmieścimy.

Witam!
Niepubliczny Zespół Szkół, to ciekawy pomysł!
Tylko kto to będzie utrzymywał?
Gmina, która zlikwidowała filie? Na dotacje nie ma co liczyć, bo i tak nie będzie tyle, ile potrzeba.
Więc kto to uczyni ? Wizje to można mieć piękne, ale "kasa misiu, kasa ..."
Prawda to jest okrutna, ale takie są realia!